Prof. Ryszard Krystek nie żyje

Odeszła legendarna postać związana z BRD w Polsce. Prof. Ryszard Krystek zmarł w czwartek 19 stycznia. Miał 75 lat

Prof. Ryszard Krystek (1941 – 2017). Źródło: ITS

Prof. Ryszard Krystek był specjalistą w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, wykładowcą akademickim, byłym wiceministrem w resorcie infrastruktury, byłym zastępcą dyrektora ds. naukowych Instytutu Transportu Samochodowego. Był też twórcą i prezesem Fundacji Rozwoju Inżynierii Lądowej.

Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, obronił rozprawę doktorską na temat teorii ruchu drogowego. W 1972 r. otrzymał stypendium rządu francuskiego w Instytucie Badań Transportu INRETS. W roku 1980 po obronie rozprawy na temat komputerowych systemów sterowania ruchem drogowym uzyskał stopień doktora habilitowanego. Wykładał inżynierię ruchu drogowego na Uniwersytecie Technicznym w Oranie. Po powrocie do kraju w 1985 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu Inżynierii Komunikacyjnej w Politechnice Gdańskiej.

W 1986 r. objął funkcję kierownika Katedry Inżynierii Drogowej na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Gdańskiej i rozpoczął prace naukowe w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego. Tam w roku 1988 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 1992-93 kierował studium doktoranckim na Uniwersytecie Technicznym w Oranie.

W 1993 r. otrzymał grant Komitetu Badań Naukowych na opracowanie programu bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce, zamówiony przez Ministra Transportu. Stworzył wielodyscyplinarny zespół autorski, w skład którego wszedł Instytut Transportu Samochodowego i Politechnika Krakowska. Zespół przygotował „Zintegrowany program poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce”, znany pod akronimem GAMBIT 96.

W latach 1995-98 był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych przy Prezesie Rady Ministrów.

W latach 1999-2000 kierował zespołem autorskim przygotowującym na zamówienie Ministra Transportu „Krajowy Program Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego – GAMBIT 2000”. W maju 2001 r. Rada Ministrów przyjęła go jako program dla Polski na lata 2001-2010. W roku 1999, po wyborze na stanowisko dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Gdańskiej utworzył Fundację Rozwoju Inżynierii Lądowej i był pierwszym prezesem jej zarządu.

W 2004 r. został powołany na stanowisko podsekretarza stanu ds. polityki transportowej w Ministerstwie Infrastruktury. Tam utworzył dwa ważne dokumenty opracowane przez wielodyscyplinarne zespoły ekspertów:

„Polityka Transportowa Państwa na lata 2006-2025”, przyjęta przez Radę Ministrów w czerwcu 2005,
„Krajowy Program Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego GAMBIT 2005”, jako program spójny z III Programem BRD Unii Europejskiej.
Po powrocie na Politechnikę Gdańską na stanowisko profesora zwyczajnego objął funkcję prezesa Rady Fundacji Rozwoju Inżynierii Lądowej. W 2007 współtworzył Polskie Stowarzyszenie Inteligentnych Systemów Transportowych ITS Polska, w którym pełnił funkcję prezesa Rady Nadzorczej. Od roku 2007 był członkiem Rady Naukowej Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie. W latach 2007 – 2010 kierował konsorcjum naukowym Politechniki Gdańskiej, Politechniki Śląskiej, Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w Warszawie oraz Akademii Morskiej w Szczecinie, realizującym projekt ZEUS pt.: „Zintegrowany system bezpieczeństwa transportu”. We wrześniu 2011 zakończył 51-letni okres współpracy z Politechniką Gdańską obejmując pierwszy etat w Instytucie Transportu Samochodowego, gdzie był zatrudniony od 2007 roku. W 2011 roku został powołany na funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowych w ITS.

Był autorem ponad 170 publikacji, promotorem 11 doktorów oraz ponad 200 inżynierów, a także recenzentem wielu rozpraw naukowych. Do najważniejszych monografii wydanych pod redakcją autora należy zaliczyć: „Węzły drogowe i autostradowe” (WKIŁ, 1992, 1998 i 2001) oraz „Zintegrowany system bezpieczeństwa transportu-ZEUS” (WKiŁ 2010-2012).

źródło: ITS